En dan is die er De dag van de overgave van Mr Edward naar Meester Alex.
Eindelijk de collar mogen aangeven en dragen van, de voor mij meest machtige man op aarde…..
Officieel met contact, mag ik na diepe buiging de collar brengen het gevoel als ik mijn haar opzij hou voor hem en hij deze collar plaatst en mij dus collared en owned is onbeschrijflijk het is zo een zalig gevoel alsof je boven de wolken zweeft.
Hoewel we met zijn drieën er al paar weken mee bezig waren was het toch een mooi moment voor allemaal.
Edward had er best beetje moeilijk mee, maar ik moet doorgroeien en hij ook dat kan alleen zo… dus het voelt uiteindelijk goed.
Daarna moet ik naar boven naar onze sm-grot.
Ik moet wachten tot mijn Meester boven komt… let de ultermate mentale en lijfelijke overgave maar snel beginnen met Edward erbij als gewillige leerling.
Hij komt eraan, ik wacht netjes op mijn knieen, moet gaan staan over bed hangen mijn handen open voor mijn hoofd.
Hij pakt de cane, en gaat los…. mijn billen, dijen, handen, rug en kuiten. Hij is dol op mijn kuiten maar hel wat doet dat zeer je kuiten en handen….
Op het moment dat ik breek, hoor ik hem lachen en “ goedzo” zeggen…..
Vervolgens moet ik op rug op bed gaan liggen en is de voorzijde aan de beurt.
Het soort ophangmechanisme boven het bed ziet hij ook…. en maakt daar ook gretig gebruik van daar hang ik dan min of meer als stuk vlees aan de haak met 2 mannen meppend, lachend en keurend er omheen.
Vervolgens even pauze in een mentale setting, ik ga hem missen de pijn zal te doen zijn daar zal ik om gaan wensen en vragen maar de pijn emotioneel van hem missen die zal enorm gaan worden.
Ik zal uiteindelijk alles doen om hem te mogen of kunnen zien, zal om hem huilen, schreeuwen, kruipen… ik zal iedere minuut aan hem denken en hem missen… klote is ik voel en weet dat hij gelijk heeft….
2e ronde, ik moet andere kousen aantrekken en roepen als ik klaar ben.
Mijn god weer die cane op dezelfde plekken, serieus enig idee hoe pijnlijk dat is na een break… what the hell volgende x maar geen pauze..dit is niet te doen!
Vervolgens gaat Edward naar beneden en ik moet voor Alex gaan zitten, hij liefkoost mij enorm en fluistert aantal x dat hij van me houd en ik hem ga missen ik moet zijn geur opsnuiven…. het komt als soort inname van wiet en coke bij me binnen.
Ik wordt week, dan moet ik shirt uitdoen.. hij liefkoost mijn borsten en tepels en ik wordt geil ik hunker naar hem zou hij dat merken?? Vast wel, ineens knijpt hij enorm in mijn tepels ik gil het uit van pijn en hunkering en genot… mijn hoofd slaat op tilt allemaal gevoelens die niet bij elkaar zouden passen maar er tegelijk wel zijn.
Hij zoent me hartstochtelijk terwijl hij mijn rechterhand op zijn groeiende geslachtslid legt ik streel er overheen.
Ik wil hem in me voelen nu meteen, wil hem van dat bankje rukken en mezelf kompleet overgeven, roep nog net niet “ neuk me nu en Hier Uw hoogheid ????”
Maar ook dat gebeurt enkel in mijn gedachte dat is niet aan mij maar aan Hem, Hij bepaald en beslist.
Weer mentale overgave, dan breathplay… daar wordt ik nog geiler van ik dwaal af naar een wereld van hem en mij, enige nuttige wat ik nog kan uitbrengen is “ U bent zo machtig” .
Ik raak na enige strubbeling lichaam en geest in een kleine eerste subspace hij laat me even daar, terwijl hij me streelt en lieve woorden zegt.
Hij vraagt me na paar minuten of ik terug wil keren, nee hell fucking no… ik wil daar blijven bij hem en hem ruiken en horen…. leeg mijn gedachten alleen hij erin.
Hij laat me nog even, net wilde ik nog tijdens de slagen uitgillen “ dit doe je niet als je van houd”, of “ man ik haat jou”… nu besef ik alleen hoe lief hij is… en hoe ik hem ga missen… man wat ga ik hem missen.
Vervolgens is er tijd van gaan. Eigenlijk mis ik hem al terwijl hij naast me zit…. ik begeleid hem naar de deur…. als Hij vraagt wat zeg je dan??? Zeg ik “ dag Meester” ik denk dag en ga nu maar dan ben ik erdoorheen… Natuurlijk hoor ik “ Dank U Meester” te zeggen maar hoe kan ik nou bedanken voor weggaan….
Daar gaat Hij de regen in…. en verdwijnt langzaam in de druppels…. langzaam loop ik terug de kamer in de druppels lopen langs de ruit het is alsof de hele wereld huilt ….
Ik mis U zo, …. ik mis u meer en meer….
