Om 08.00 zou Hij de Godness, de almachtige hier zijn. En mensen machtig vind ik hem ik krijs het bijna uit met de laatste kracht die ik in me kan verzamelen…
Iets over 08.00 wordt er zachtjes op raam geklopt… YES, daar is hij ik veer op van vreugde open de deur met passie en angst… angst voor wat deze lange dag gaat brengen.
Hij stapt binnen, keurt of ik de juiste opgegeven kleding aan heb en kijkt naar mijn hakken… mijn Meester houd van hakken, dat hebben we gelukkig gemeen.
Vervolgens ruikt hij aan me, en moet ik rondje voor hem draaien zachtjes , zodat Hij alles goed kan keuren en in zich op kan nemen.
Vervolgens zak ik door mijn inmiddels weke knieën YES ik moet in buiging voor deze man… en een goede Dominant hoeft niet te vragen om de knieling….. je moet gewoon door de knieën ….dat dus !!
Als snel kruip ik achter hem aan door de woonkamer, ik luister ik volg gewoon zonder te beseffen dat het misschien heel raar zal overkomen voor anderen. Hij plast in mijn mond en ik neem het alsof het de meest normale zaak van de wereld is.
Als Hij dat spelletje zat is verplaatsen we ons naar boven.
Boven moet ik gebukt gaan staan over bed, holle rug, benen uit elkaar en handen open boven hoofd.
Weer die cane, en de littekens van vrijdag snijden nog diep in mijn geheugen en vrouwelijk vlees…. damned wat doet dat zeer gemept worden op nog helende wonden… dit is beslist niet de man van zachte heelmeesters……
Dan vertrekken we naar een lezing die ik moet geven op een school over mijn vrijwilligerswerk … ik ga gepast zoals Hij het wilt gekleed. Rokje, panty open kruis zonder slip en hakjes. De lezing verloopt goed, de weg terug met obstakels… lees een dwingende sfeer en telkens de klauwen van De adelaar in mijn nek, hoofd, schouder en rug… ik blik op oneindig, probeer me op de weg te focussen alsof er niet een adelaar naast me zit maar een schattig musje op zoek naar een warm dakgootje om vrolijk wat verder te fluiten.
Thuis doen we wat eten, vervolgens moet ik de cane halen…. ik haat dat ding ondertussen en bedenk dat ik morgen nog de deur uitmoet.
Ik moet voorover staan tegen de bank benen wijd, kont naar achteren… en handen open achter op de onderrug. Ik moet incasseren en mag geen kik geven… nou dat is vragen om mislukking. Hoe ik ook mijn best doe ik faal.
Ik krijg nog 2 kansen, ik faal op alle fronten en moet naar boven … Mijn Meester duidelijk boos en mijn kuiten de klos , het doet ongelooflijk pijn maar Hij vind van niet…
Daarna een staaltje breathplay, ik raak in subspace om er eigenlijk stiekem niet uit te willen.., het is daar zo fijn met mijn Godness.. ik kom overeind en zak weer weg, overeind en weer weg…. het enige wat ik wil uitschreeuwen zijn dingen die ik beter even kan inslikken zoals “ ik hou van jou” of “ please neem mij zo hard mogelijk” , “ neuk me nu hard, hier” maar ik herpak me en besluit beter te zwijgen… ik moet me herpakken maar voel me benen niet meer en ach mijn armen en hoofd ben ik ook ergens verloren.
Als ik sta en omval richting Mr Edward besluit ik dat ik daar wel prima lig… ondertussen dringen de vingers van de adelaar diep in me… wel ja dat kan er ook nog bij….. ik geloof dat dat gevoel wel aangenaam is.
Als ze me vragen hoe ik me voel zeg ik dat ik moe ben en draaierig… en dat ik erg droge mond heb… terwijl ik het eerlijk zoals ik ben zeg besef ik me ook… “ ohhhhh dit had ik beter voor me kunnen houden” en idd Mr Alex had daar meteen oplossing voor … bek open en ja plassen maar….
Dan gaan we naar beneden de heren lief en behulpzaam ik als soort zwakke schaduw van wat ik ooit was er tussenin.
Dan komt het moment van afscheid, eigenlijk wil ik dat niet maar het moet… de klauwen die overal in mijn nek, schouders en hoofd staan gaan loslaten…. ik geef hem snel het tshirt mee om te dragen zodat ik zijn geur bij me kan houden… en we nemen afscheid hij fluistert nog even “ ik hou van jou” en gaat het ik knik “ja Meester en bedankt Meester”. Hij stapt naar buiten…. de deur valt dicht, en ik … ik voel mijn benen niet meer en zak in elkaar achter de deur precies waar hij net stond…. het laatste plekje in huis met nog heilige grond.
Bedankt Mr Alex voor de ervaringen en vlucht van vandaag…. het was zo veilig en vertrouwd in Uw klauwen….
“ weet U dan niet dat U me kracht geeft, mijn zon in mijn hemelsblauwe lucht
en U bent degene die alle macht heeft
want U bent de vleugels van mijn vlucht”
